Języki używane w Indiach

Ta różnorodność jest często kategoryzowana w dwie główne rodziny językowe: języki indoaryjskie używane na północy oraz języki drawidyjskie na południu.

Przyjrzyjmy się niektórym z najbardziej prominentnych języków w tym dynamicznym krajobrazie lingwistycznym.

Hindi (हिन्दी, Hindī)

• Liczba użytkowników: Około 600 milionów (w tym użytkownicy języka pierwszego i drugiego)
• Rozpowszechnienie w Indiach: Głównie w północnym i centralnym „Pasie Hindi” (stanach takich jak Uttar Pradesh, Madhya Pradesh, Delhi, Radżastan), ale powszechnie rozumiany jako lingua franca w całym kraju.
• Rozpowszechnienie międzynarodowe: Znaczące społeczności na Fidżi, Mauritiusie, Trynidadzie i Tobago oraz społeczności diaspory na całym świecie.

Hindi, zapisywany pismem dewanagari, jest językiem urzędowym Rządu Związkowego Indii i najszerzej używanym językiem w kraju. Jego rola jako lingua franca, intensywnie promowana przez filmy Bollywood i krajowe media, oznacza, że z językiem hindi można sobie poradzić w większości obszarów miejskich w Indiach. Dla każdego uczącego się, kto chce uzyskać najszerszy zasięg, hindi jest bezdyskusyjnie pierwszym wyborem.

Bengali (বাংলা, Bāṅlā)

• Liczba użytkowników: Około 270 milionów na całym świecie (w tym około 100 milionów w Indiach)
• Rozpowszechnienie w Indiach: Bengal Zachodni, Tripura, części Asamu
• Rozpowszechnienie międzynarodowe: Jest to język narodowy Bangladeszu.

Bengali jest drugim najczęściej używanym językiem w Indiach i szczyci się bogatym dziedzictwem literackim, będąc językiem noblisty Rabindranatha Tagore. Jego słodko brzmiąca fonetyka i piękne pismo czynią go atrakcyjnym językiem dla uczących się zainteresowanych poezją, muzyką i żywą kulturą regionu Bengalu.

Marathi (मराठी, Marāṭhī)

• Liczba użytkowników: Około 99 milionów
• Rozpowszechnienie w Indiach: Stan Maharasztra, w tym stolica finansowa Mumbaj.
• Rozpowszechnienie międzynarodowe: Mniejsze społeczności diaspory.

Marathi, również zapisywany pismem dewanagari, jest językiem stanu Maharasztra. Posiada długą historię literatury i jest codziennym językiem dla milionów ludzi w jednym z najbardziej znaczących ekonomicznie stanów Indii. Nauka języka marathi jest bramą do zrozumienia kultury zachodnich Indii.

Telugu (తెలుగు, Telugu)

• Liczba użytkowników: Około 95 milionów
• Rozpowszechnienie w Indiach: Andhra Pradesh, Telangana i okolice.
• Rozpowszechnienie międzynarodowe: Znaczące społeczności w USA, Malezji i krajach Zatoki Perskiej.

Najczęściej używany język drawidyjski, telugu, jest znany ze swoich płynnych, melodyjnych dźwięków, co przyniosło mu przydomek „włoskiego Wschodu”. Ma bogatą tradycję kinową i literacką i jest kluczem do zrozumienia kultury południowo-wschodnich Indii.

Tamil (தமிழ், Tamiḻ)

• Liczba użytkowników: Około 85 milionów na całym świecie
• Rozpowszechnienie w Indiach: Tamil Nadu, Puducherry
• Rozpowszechnienie międzynarodowe: Język urzędowy na Sri Lance i w Singapurze; duże społeczności w Malezji, Ameryce Północnej i Europie.

Tamil jest jednym z najdłużej przetrwałych klasycznych języków świata. Z tradycją literacką obejmującą ponad dwa tysiąclecia, jego użytkownicy odczuwają ogromną dumę z jego historii. Nauka języka tamilskiego łączy z pradawną kulturą, która wciąż kwitnie w świecie współczesnym.

Urdu (اردو, Urdū)

• Liczba użytkowników: Około 70 milionów w Indiach
• Rozpowszechnienie w Indiach: Rozproszone po całych Indiach, ze znaczącymi koncentracjami w Uttar Pradesh, Telanganie, Delhi i Biharze.
• Rozpowszechnienie międzynarodowe: Język narodowy Pakistanu; duża diaspora.

Urdu jest językowo bardzo podobny do hindi (razem tworzą język hindustani), ale jest zapisywany pismem persko-arabskim i czerpie więcej słownictwa z języka perskiego i arabskiego. Jest słynny ze swojej eleganckiej poezji (Shayari) i jest językiem wielu klasycznych piosenek Bollywood.

Skrypty bramińskie: Rodzina systemów pisma

W przeciwieństwie do chińskiego systemu opartego na znakach, większość języków indyjskich używa skryptów bramińskich, które są abugidami. W abugidzie każda spółgłoska ma przypisaną samogłoskę (zazwyczaj „a”), a inne samogłoski są reprezentowane przez dodawanie znaków diakrytycznych do spółgłoski. To odróżnia je od czystych alfabetów, takich jak pismo łacińskie.

Przykłady skryptów:

• Dewanagari (używane dla hindi, marathi): नमस्ते (Namaste - „Pozdrowienia”)
• Pismo bengalskie: ধন্যবাদ (Dhonnobād - „Dziękuję”)
• Pismo tamilskie: வணக்கம் (Vaṇakkam - „Pozdrowienia”)
• Pismo persko-arabskie urdu: شکریہ (Shukriya - „Dziękuję”)

Chociaż skrypty wyglądają bardzo różnie, ich podstawowa logika fonetyczna jest często podobna. Nauka jednego skryptu bramińskiego może ułatwić naukę innych.

Przyszłe trendy i ciekawe fakty dla uczących się języków

Przyszłość językowa Indii to dynamiczna interakcja między hindi, angielskim i silnymi językami regionalnymi.

• Wzrost znaczenia hindi: W miarę wzrostu wewnętrznego rynku Indii, rola hindi jako języka pomostowego będzie się umacniać, szczególnie w biznesie i mediach.
• Potęga angielskiego: Angielski pozostaje głównym językiem szkolnictwa wyższego, IT i biznesu międzynarodowego, pełniąc rolę kluczowej wtórnej lingua franca.
• Dynamiczne języki regionalne: Daleko od upadku, języki regionalne kwitną, wzmocnione dumą na poziomie stanowym, mediami regionalnymi i internetem.

Ciekawe fakty dla uczących się języków:

• Struktura zdania (SOV): Większość języków indyjskich, w tym hindi, stosuje szyk podmiot-dopełnienie-czasownik (SOV). Zamiast więc „Uczę się hindi”, powiedziałoby się „Main Hindī sīkh rahā hūn” (मैं हिन्दी सीख रहा हूँ), co dosłownie tłumaczy się jako „Ja hindi uczący się jestem”. Jest to duża zmiana strukturalna dla osób anglojęzycznych.
• Postpozycje, nie prepozycje: Zamiast prepozycji takich jak „w domu”, hindi używa postpozycji: „ghar men” (घर में), dosłownie „dom w”.
• Poziomy formalności: Grzeczność jest wbudowana w gramatykę. W hindi istnieją trzy słowa oznaczające „ty”: tū (intymne/nieformalne), tum (znajome) i āp (formalne/pełne szacunku). Użycie niewłaściwego może być błędem towarzyskim.
• Nowe dźwięki (spółgłoski retrofleksyjne): Wiele języków indyjskich posiada spółgłoski retrofleksyjne (takie jak „ṭ” lub „ḍ”), które są wytwarzane poprzez zwinięcie czubka języka do tyłu w celu dotknięcia podniebienia. Opanowanie tych dźwięków jest kluczowym wyzwaniem dla uczących się.
• Brak „the” lub „a”: Większość języków indyjskich nie posiada rodzajników określonych ani nieokreślonych, co upraszcza niektóre aspekty gramatyki dla uczących się.

Który język indyjski jest najczęściej studiowany przez obcokrajowców?

Dla obcokrajowców hindi jest zdecydowanie najpopularniejszym wyborem. Jego status jako najczęściej używanego języka w Indiach sprawia, że jest to najbardziej praktyczna opcja do podróży, biznesu i obcowania z popularną kulturą, taką jak Bollywood.

Zalety nauki hindi:

• Najszerszy zasięg: Można komunikować się z setkami milionów ludzi.
• Obfitość zasobów: Dostępne są liczne aplikacje, kursy online, filmy i muzyka wspierające naukę.
• Brama do innych języków: Zrozumienie gramatyki hindi i pisma dewanagari stanowi solidną podstawę do nauki innych języków indoaryjskich, takich jak marathi, nepalski czy pendżabski.

Wyzwania w nauce hindi:

• Nowe pismo: Nauka pisma dewanagari wymaga czasu i praktyki.
• Nowe dźwięki: Opanowanie spółgłosek retrofleksyjnych i innych nowych dźwięków wymaga dobrego słuchu i praktyki.
• Rodzaj rzeczowników: Rzeczowniki hindi mają rodzaj męski lub żeński, co wpływa na przymiotniki i czasowniki. Jest to nowa koncepcja dla rodzimych użytkowników języka angielskiego.

Nauka każdego języka indyjskiego to więcej niż tylko zdobywanie nowej umiejętności; to otwarcie drzwi do jednej z najstarszych, najbardziej zróżnicowanych i fascynujących cywilizacji świata. Podróż jest wymagająca, ale niezwykle satysfakcjonująca.